kötüyüm...

Neden bilmiyorum ama bugün böyleyim... içimde bir mutsuzluktur gidiyor sabahtan beri.
Hani hepinize olmuştur, içinizde kötü bir hisle uyanırsınız... o geçmez.
Ne olduğunu düşünürsünüz, kimisi bulur – kimisi bulamaz.
Sabahtan beri her şeyi düşündüm, bulamıyorum!
Son olarak kendimi kullanmakta zorunlu olduğum ilaç olduğuna inandırmaya başladım!
Bilen bilir – Roaccutane .... baya bir yan etkisi bulunan, ağlatan, sinir bozan, depresyon yaratan, hatta Avrupa’da intihar eden insanlar olduğu için yasaklanan bir ilaçtır kendisi!
Ama hiç böyle olmamıştım!
4 Ağustos’ta bu ilaçtan kurtulacak olacakken, bitmesine yakın bana bunları yapmasına izin vermek istemiyorum!
Mutlu olmaya çalışıyorum ama içimde birileri bir şeyler bana kötü düşünce getiriyorlar.
Hemen kovuyorum, direniyorlar. Yapamıyorum.
Ağlamak istiyorum, ağlıyorum! Ama nedenini bilmiyorum...
Dediğim gibi bugün böyleyim.. kaçamıyorum.
Hemen bugün bitsin, yarına güzel başlayayım istiyorum...