Müziğin kaldırma gücü olmasaydı, hayat hepimizi yere yapıştırırdı. Öyle ağır gelirdi ki bazı duygular, melodilerle bas bas dışarı bağırılmasalar...
Şükür ki, şarkılar bize "böyle hissedenin" sadece biz olmadığını hatırlatırlar!
naparlarsa yapsınlar, mutlaka halimizden anlarlar!
Bazılarını duyunca ağlarız. Bazı albümler, bir sürü anahtarı olan anahtarlıklar gibidir. O dönem ki bütün kilitlerimizi açarlar...
Kimsenin en sevdiği şarkı aynı değil. çünkü kimse aynı değil!
bir duyuşta ağlatır, bir duyuşta hoplatır.
insafları yoktur.
ağızdan laf alır.
tam öyle diyecektim dedirtirler!
Hah, buydu işte hissettiğim dedirtirler...
Bizi herkesten, annemizden, babamızdan, arkadaşımızdan iyi tanırlar.
Müzik olmasa, birbirimizi tanımasak da hep bir ağızdan söyleyebildiğimiz bir şeyimiz olmazdı.
Affetmemiz, öpüşmemiz, hatırlamamız ve zıplamamız azalırdı.
iyi kötü bir dansımız olmazdı.
her şeyin gücü azalırdı.
Müziğin "kaldırma" gücü olmasaydı, senin de kaldırma gücün olmazdı!
olurdu deme, OLMAZDI!
Nil Karaibrahimgil - Hürriyet Pazartesi yazısından alıntı. 13.12.2010
