her yıl gibi.. yine yeniden.. happy 2010!

Dilekler olur yeter ki dillensin:

Gözlerim, görmediğim yerlerle karşılaşsın. Kamaşsın. Güzel anların fotoğrafları biriksin. Unutulmaz olsun. Gözüm gözlerle buluşsun. Gezsin, görsün, öğrensin. Kaydettikleri kaybettikleri olmasın.
Ellerim dokunsun, okşasın, tutsun. Bırakmasın, üşümesin, yumruk olmasın. Baş parmağıyla güzel hedefler göstersin ki, koşup gideyim. Bir değil, iki değil, altı değil, ‘on!’ yapsın. Yeni limanlara sallansın. Kederi, endişeyi, kötü gözü baybaylasın.
Aklım karışsın. Bildiklerim şaşsın. Öğrensin, merakı bitmesin. Bazı şeyler olsun ki almasın. Gizemi de kalsın bir şeylerin. Aklım açık olsun. Başka akıllarla buluşsun, artsın. Her şey akıldan ibaret olmasın.
Duygularım dalgalansın. Çarşaflar gibi silkelensin, yere ne düşerse düşsün... kıymetlidir o. Aklım onu susturmasın, çok konuşup kandırmasın. Duygularımdan da öte, iç sesim var, o hiç susmasın. Bir koruyucu melek gibi her adımımı takip etsin. Fener olsun. Tünele girersem çıkarsın, uçar gidersen indirsin. Bana mukayyet olsun.
Aşk olsun. Aşksız hiçbişey olsun istemem.
Dostlarım dost kalsın. Onlarsız ben azalırım. Tek bile olmam. Onlarla tekim. Düşünce dolu, tolerans dolu, müzik dolu, kahkaha dolu sofralarda buluşsun kadehlerimiz. ıçimde hep şu his olsun: Her şey gitse, hepsi bitse, onlar var.
Bedenim hayallerime ihanet etmesin. Nolursa olsun, sağlık olsun. Koşsun, yakalasın, derin derin nefeslerle dolsun. Omurgası dik dursun, kasları güçlü olsun. Maşallahı olsun. Yaşından genç dursun.
Kulağıma güzel haberler gelsin. Güzel müzikler girsin yerleşsin. ‘Seviyorum’u çok duysun, ‘mutluyum’u çok, ‘şükür’ü en çok.
2010’da, 1-0 olan her güzel şey, 2-0; 2-0 olan her kötü şey, 1-0 olsun.
Afiyet şeker olsun.
Nil Karaibrahimgil.